Uçurumun Kenarında
Dün seni gördüm.
Söyle, nereye gidiyordun?
Bindiğin araba Taksim’e doğru uçtu.
…senin gibi zavallı kızları bu kapana sürükleyen süs
aşkıdır.
Evet, kadın kalbi birdir. Beni okuttular. Ama son derece
fakirdik
…İpek çoraplı kadınları gördükçe yüreğim cız ederdi.
…artık bir terzi idim.
Terzihane şıklığıma mükâfat beni manken yaptı.
Senin de ruhunu tanıyorum. Her kadın gibi sen de bu giyinmek
ihtiyacıyla uçurumun kenarında yürüyorsun.
Seni de manken yapalım. En güzel esvapları giy. Fakat
namusunu kaybetme, olur mu Raikacığım?
Ömer Seyfettin-Mehmet
Rauf: Uçurumun Kenarında-Fedai – Hikâye Külliyatı, Sayı: 8, Matbaa-i Orhaniye,
İstanbul, [1919?], s. 3-6.
…
(Özet değildir)
…
Ömer Seyfettin, Bütün Hikâyeleri (Hazırlayan: Hazırlayan:
Nâzım Hikmet Polat), Yapı Kredi Yayınları, 2. Baskı, 2015, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder