Bir Hayır
Yatağında kımıldayamayan Durmuş Ağa gözlerini basık tavana
dikmişti.
İki oğlu vardı ki biribirinden berbattı. En canlı zamanında
bile “Ne vakit ölecek?” gibi ta gözünün içine bakarlardı.
…
Oğulları mirasın üzerine aç kurt gibi atılmışlar, daha
babalarının toprağı kurumadan gürültülü bir kavga çıkarmışlardı.
Sıska bir köpeği tutmuşlar, “Sen alacaksın, ben alacaksın”
diye çekişip duruyorlardı.
“Bu köpeği kesmekten vazgeçin. Bırakın, babanızın canına
ulusun dursun!”
...Sahipsiz kalan köpek açlıktan, susuzluktan, soğuktan
bütün kış yıkılmış evin yerinde uludu, inledi!
İfham (Haftalık edebî
ilâve), Sayı: 6, 30 Eylül 1919, s. 93-95.
…
(Özet değildir)
…
Ömer Seyfettin, Bütün Hikâyeleri (Hazırlayan: Hazırlayan:
Nâzım Hikmet Polat), Yapı Kredi Yayınları, 2. Baskı, 2015, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder