İffet
Ömer Seyfettin Bey vefatından on gün evvel bu hikâyeyi
Diken’e getirmişti,
O sene Hicaz’da dehşetli bir kolera vardı. Belki günde iki
yüz hacı gömüyorduk.
Kapıdan gayet korkunç derecede çirkin, siyah bir Arap karısı
girdi. Beni etekledi. Ne istediğini sordum. Para, ev, yemek, ilâç...
‘Hiç, hiçbir şey istemem!’ dedi.
‘Eey o hâlde!’ diye yüzüne baktım.
‘Yalnız, lütfediniz, ben ölürsem cenazemi erkeklerin
çukuruna attırmayınız.’
‘Bacı! Hiç korkma’ dedim, ‘kızlığına bir şey olmaz. İnşallah
yaşarsın. Ölürsen erkekler korksun. Sana ne?..’
Arap birdenbire şahlandı. Yüzüme ‘Tüh, utanmaz herif!’ diye
tükürdü.
…
Diken, Sayı: 47, 1
Nisan 1336/1920, s. 6.
(Özet değildir)
…
Ömer Seyfettin, Bütün Hikâyeleri (Hazırlayan: Hazırlayan:
Nâzım Hikmet Polat), Yapı Kredi Yayınları, 2. Baskı, 2015, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder